Collecte NSGK groot succes

donderdag 1 december 2011

In de week van 14 november 2011 hebben 36 mensen gecollecteerd voor de NSGK en De Wijde Wereld, Waarmee een bedrag van ruim 1700 euro bijeen is gehaald. Van de collectanten hoorden we dat de meeste mensen gul gaven vooral wanneer ze hoorden mede een lokaal project te steunen.Hieronder kunt u reacties en ervaringen van collectanten lezen.Collecteren ging de ene dag beter dan de andere. We hadden al een vermoeden dat het ons niet in 1 avond zou lukken. Zijn daarom maandagavond begonnen. Echt iedereen gaf iets op 1 persoon na. Allemaal vriendelijke mensen. Daarentegen gisteravond ging het minder. Verschillende mensen die nauwelijks de deur openden en om de hoek riepen dat ze niet aan collectes deel namen. Maar goed dat het niet andersom was dan waren we de 2e avond minder gemotiveerd geweest. Hadden gisteren ook 2 mensen die er dan een briefje van 5 euro in stoppen. Dat compenseert weer wat. Met zijn tweeën ging het prima. Hebben nu alles gehad.Fijn dat het collecteren goed heeft opgebracht. Bijna overal waar ik kwam werd gegeven, en vaak niet zo’n klein beetje ook!Ik heb het met veel plezier gedaan; volgend jaar mag je me weer benaderen, en bekijk ik dan wel of het lukt.Soms waren mensen wat terughoudend. Maar als ze hoorden dat er een lokaal initiatief mee werd gesteund werden ze heel enthusiast.Een bestuurder van de universiteit stopte meteen een briefje in mijn bus. Toen ik hem vroeg of hij niet wilde weten waarvoor hij doneerde antwoorde hij dat hij het zonder meer al geweldig vond wanneer een student voor het goede doel ging collecteren.Doordat ik in “mijn eigen straat” liep, heb ik er behoorlijk lang over gedaan op een koude maandagavond. Van de kou heb ik geen last gehad omdat ik een warme jas, das en wanten aan had. Bij de meeste deuren heb ik een tijdje staan praten en vertellen. Bij een mevrouw zag ik de Canadese vlag op een kastje in de gang staan en daardoor kwamen we aan de praat omdat mijn dochter in Canada woont. Zij heeft jaren een Canadese militair in huis gehad in de dagen rond 5 mei en heeft nog steeds contact met hem en zijn familie. Hij woont in de buurt van onze dochter. Bij een paar andere huizen kwam ik als kind in huis omdat er vriendjes of vriendinnetjes woonden of omdat ik er altijd tijdens het heitje voor een karweitje zilver mocht poetsen. Dat was, samen met de afwas doen, bijna het standaard karwei dat je kreeg toebedeeld. Ik kan de lucht van zilver- en koperpoets nog steeds niet echt waarderen. Dan zag ik hoe zo’n huis was verbouwd. Vaak zaten de oude deuren, het glas in lood e.d. er nog. En op die manier kwamen we dan ook weer aan de praat. Bij een bijna buur bleek de man een broer met een verstandelijke beperking te hebben. Nooit geweten, weer een gespreksonderwerp.Een negatieve ervaring (nota bene bij een van de overburen): daar kreeg ik te horen dat ik die week al nummer 6 of 7 was met een collectebus (op maandagavond!). Hoe doorzichtig kan je zijn als je zo gauw geen smoes kunt verzinnen. Ik heb haar verzekerd dat ze absoluut niet verplicht was iets te geven en ben vertrokken. En dan heb je natuurlijk altijd de mensen waarvan je ziet dat ze thuis zijn maar die niet open doen. Staat ieder vrij om dat zelf te beslissen. Bij de twee alleenstaande dames van in de 90 heb ik in het donker niet aangebeld, die wilde ik helemaal niet open laten doen.Voor het eerst van mijn leven gecollecteerd (behalve vroeger de Kinderpostzegels dan). Ik heb er van genoten. De volgende keer doe ik graag weer mee.Bij de meeste cafe's zijn we prima ontvangen. Wij hebben slechts in een enkel café helemaal niets gekregen.Bij 1 gezin ging de moeder, na zelf een bedragje in de bus te hebben gedaan, ook nog binnen bij haar kinderen geld vragen voor in de collectebus! En alle kinderen gaven een klein bedragje! Dat vond ik erg leuk.Ik vond het erg leuk, dat zoveel gezinnen waar ik aanbelde, al van de stichting hadden gehoord via televisie of radio. Veel mensen hadden hun donatie dus al klaarliggen.Bij 1 gezinnetje met 2 kleine kinderen hoorde ik een kindje heel erg huilen. Ze was heel, heel erg boos op pappa. En waarom? Pappa had gezegd, dat zij van Sinterklaas die avond haar schoentje niet mocht zetten. Het meiske vond dat pappa helemaal niet kon weten of dat wel of niet mocht van Sinterklaas. En ....eigenlijk had ze daar wel een beetje gelijk!Naast alle vriendelijke mensen, werd ik ook 1 keertje uitgefoeterd....hoe ik het in mijn hoofd haalde om te collecteren! Dat ze al genoeg gaf en het allemaal al duur genoeg was. Natuurlijk kan het zijn, dat iemand niet wil geven om wat voor reden dan ook. Dat is prima. Zo jammer, dat iemand dan zo tekeer gaat! Waarschijnlijk had deze dame niet zo'n fijne dag achter de rug.Bij een cafetaria waren we aanvankelijk aan het twijfelen of we daar naar binnen zouden gaan om de baas om een donatie te vragen, maar we besloten dit toch te doen. Nadat wij hadden gezegd waarvoor wij collecteerden, deed hij de kassa open en pakte er een briefje van tien euro uit. 'Wat gul!', dachten wij al. Maar toen pakte hij er nóg een briefje van tien euro uit en stopte er een in allebei onze collectebussen! Hij vertelde dat hij zelf een gehandicapt zoontje had en ons werk heel erg waardeerde. Hij heeft ons nog heel veel succes gewenst met de collecte. We waren hierdoor echt even ontroerd en natuurlijk waren we ontzettend blij met deze gulle gift!